دیده ام من ز بام آنجا را
آن سیه چال عمرفرسا را
تنگ و تاریک و سهمناک و قعیر
در و دیوارها سیاه چو قیر
کلبه ها بی دریچه و روزن
تنگ و تاریک چون دل دشمن
روز و شب هم در آن سیاه مغاک
آب پاشند تا شود نمناک
هست دهلیزی اندرین جا نیز
کلبه ها هست در بن دهلیز
چون شود در به روی کس بسته
ریه زان بستگی شود خسته
که هوا نیز اندر آن حبس است
نفس آنجا به حبس چون نفس است
نیست بین مبال و محبس ، در
در مبالند حبسیان یکسر
گر ترا حشر ساس و کیک هواست
شو بدانجا که شهرشان آنجاست